Praktyka fiskusa jest dobrze znana. Jeżeli w łańcuch dostaw pojawił się oszukańczy podmiot to każdy następny, nawet uczuciwy podmiot, będzie miał zakwestionowane prawo od odliczania podatku naliczonego od zakupu towaru z takiego łańcucha. Najczęściej, ustalenia wobec uczuciowego podatnika opierają się wyłącznie o ustalenia dokonane wobec dostawców i na tej podstawie są wyciągane negatywne konsekwencje dla tego uczciwego podatnika. Dlatego obszerność decyzji podatkowych w przypadku spraw karuzelowych potrafi wynosić ponad 200 stron – trzeba przecież opisać wszystkie nieprawidłowości po stronie dostawców.
Takie praktyki piętnuje NSA wskazując, że należy oczekiwać na konkretne okoliczności na podstawie których przyjmuje, że podatnik widział, iż bierze udział w oszustwie podatkowym (miał tego świadomość). Tymczasem takiej argumentacji zazwyczaj brak a wysiłki fiskusa koncentrują się na ustaleniach dotyczących wystawców faktur, dochodząc do przekonania, że nie prowadzili oni rzeczywistej działalności gospodarczej, podobnie jak i podmioty występujące na wcześniejszych etapach obrotu. Brak jest przy tym przy opisie każdego z tych podmiotów wskazania, które z tych ustaleń wiązały ze stanem świadomości podatnika w zakresie realizacji oszustwa podatkowego.
Jeżeli jednocześnie faktury wystawione przez dostawców nie były puste to brak prowadzenia faktycznej działalności gospodarczej nie przekłada się automatycznie na wniosek odnośnie wiedzy podatnika, co braku dostaw, gdyż dostawy miały miejsce, a zatem wymaga to ze strony fiskusa wskazania konkretnych okoliczności pokazujących, że podatnik wiedział, iż kto inny dostarcza towar (nie zaś wystawcy faktur), albo, że towar wprawdzie dostarczał dostawca, ale dostawy te dokonywane były w ramach oszustwa w zakresie VAT, o czym podatnik wiedział.
Co również ważne, ocena stanu świadomości podatnika co udziału w oszustwie wymaga zindywidualizowanej oceny respektującej okoliczności konkretnego przypadku, jednakże poruszony tu aspekt sprawy dodatkowo uzasadnia konieczność pełnej i wnikliwej oceny przez fiskusa co do stanu świadomości udziału w oszukańczym procederze. Fiskus powinien wyraźnie wskazać, jaki stan faktyczny przyjmuje i z jakich okoliczności wywodzi poczynione ustalenia, a w interesującym tu zakresie – z jakich okoliczności wywodzi świadomy udział podatnika w karuzeli podatkowej (w oszustwie podatkowym).
Komentarze