Warunek by odbiorca należności był jej rzeczywistym właścicielem został wprost zawarty w regulacji ustawy o CIT dotyczącej zwolnienia z podatku u źródła dla odsetek i należności licencyjnych.
Brak jest natomiast takiego warunku w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT dotyczącym zwolnienia z podatku u źródła dla dywidend. Biorąc powyższe pod uwagę, nie powinno ulegać wątpliwości, że gdyby intencją racjonalnego ustawodawcy było uzależnienie możliwości skorzystania ze zwolnienia dotyczącego dywidend od statusu odbiorcy jako rzeczywistego właściciela - znalazłoby to odpowiednie odzwierciedlenie w treści ustawy o CIT, tak jak ma to miejsce w przepisie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.
W świetle powyższego nie jest więc zasadne twierdzenie, zgodnie z którym dla zastosowania zwolnienia z zapłaty podatku źródła przy wypłacie dywidendy konieczne jest posiadanie statusu rzeczywistego właściciela po stronie odbiorcy takiej płatności oraz że w ramach należytej staranności mieści się weryfikacja statusu rzeczywistego właściciela w stosunku do otrzymanej należności" (dywidendy). Przeciwnie, żaden przepis ustawy o CIT nie przewiduje takiej konieczności, a dla zastosowania zwolnienia z podatku u źródła konieczne jest spełnienie wyłącznie przesłanek określonych w art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT i dochowanie przez polskiego płatnika należytej staranności przy weryfikacji spełniania tych przesłanek,. .
Wyrok NSA z 27 kwietnia 2021 roku, sygn. FSK 240/21.
Comments