Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego.
Przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego do czasu zakończenia postępowania weryfikacyjnego następuje w formie postanowienia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego.
Postanowienie musi być doręczone podatnikowi (lub jego pełnomocnikowi) przed upływem terminu zwrotu VAT. Nie wystarczy zatem, aby postanowienie zostało sporządzone, podpisane oraz wysłane. Postanowienie jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostanie wprowadzone do obrotu prawnego, co mam miejsce z chwilą jego doręczenia. Dopiero wówczas staje się wiążące zarówno dla organu podatkowego, jak i podatnika i wywołuje skutki prawne. Taka zasada obowiązuje w przypadku przekazania postanowienia w formie pisemnej oraz przesłania go w formie elektronicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 kwietnia 2018 roku, sygn. I FSK 255/17, orzekł, że postanowienie nie może być nadane w placówce pocztowej w ostatnim dniu upływu terminu zwrotu podatku ze skutkiem doręczenia. Domniemanie wyrażone w art. 12 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym pismo przekazane w terminie operatorowi pocztowemu uznaje się za skutecznie złożone, dotyczy podatników a nie zastosowania w przypadku załatwiania spraw przez organy podatkowe. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 21 września 2020 roku, sygn. I FPS 1/20, rozstrzygnął, że postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu VAT przekazywane przez za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej musi być doręczone podatnikowi (lub jego pełnomocnikowi) przed upływem tego terminu.
Organ podatkowy, wydając postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu podatku, musi każdorazowo wskazać, jakie przesłanki przemawiają za zastosowaniem takiego rozwiązania. Powodem przedłużenia nie mogą być przytaczane we wszystkich postanowieniach te same okoliczności dotyczące konieczności wnikliwej analizy stanu faktycznego sprawy. Organ podatkowy musi za każdym razem wskazać, w jakim zakresie rozliczenia podatnika budzą wątpliwości, które transakcje są weryfikowane, dlaczego od oceny rozliczeń podatkowych konkretnych kontrahentów uzależniony został zwrot podatku. Tak wynika z orzecznictwa sądowego np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 stycznia 2021 roku, sygn. I FSK 2132/19.
Każde kolejne postanowienie wydane po przedłużeniu ustawowego terminu zwrotu podatku musi być doręczone podatnikowi przed upływem terminu wskazanego we wcześniejszym postanowieniu. Przedłużenie terminu, który już upłynął, jest niemożliwe. Każde przedłużenie terminu zwrotu podatku stanowi odrębną sprawę, zakończoną postanowieniem zaskarżalnym zażaleniem. Jeżeli którekolwiek z kolejnych postanowień zostanie skutecznie wyeliminowane z obrotu prawnego, następuje przerwanie ciągłości kolejnych przedłużeń, a tym samym termin zwrotu podatku ulega zakończeniu. Konsekwencją spóźnionego doręczenia postanowienia przedłużającego termin zwrotu podatku jest to, że ani to postanowienie, ani wydane po nim następne postanowienia nie przedłużają terminu do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego.
Comments